Van glamping naar ramping

De ochtendstond heeft goud in de mond... om 6 u waren Eveline en Cindy al op stap om fotos te nemen van de zonsopgang. Door 2 vervelende honden konden ze niet verder. 2 locals hadden direct een oplossing klaar: ze voerden hen met de moto. Klein detail: ongewassen en in pyama. Na nog een frisse duik in het zwembad 

en een lekker ontbijtje, stonden Jantje en Pietje al paraat om ons naar de volgende locatie te brengen. 

STOP riepen we plots (en rapper kon de chauffeur echt niet stoppen). We maakten in de Tatacoawoestijn een wandeling. Zo mooi, ook de cowboy in het decor...

En nu, door naar Palermo. 

We werden met open armen ontvangen door de manager Christian, (die alles binnen 5 minuutjes zou doen) helaas duurden die soms 3 u. Hij nam ons en de 20 andere gasten mee naar de waterval. 

We hadden 1 hut voor ons 5 gereserveerd. Na 5 uren wachten, konden we inchecken en zonder te moeten onderhandelen over de prijs, hadden we 2 kamers, neen, 3. We hadden wel nog maar steeds elektriciteit voor 1 kamer...ofwel konden we douchen in het donker ofwel hadden we elektriciteit in de kamer. Ook hadden we de keuze uit een handdoek of een badjas...Tja, in het leven moet je keuzes maken. 

We konden hier ook blijven eten, à la carte. We hadden keuze uit kip van het huis, pollo de la casa of chicken from the house en 2 minuten later stond het al voor ons neus. Toen hij merkte dat ons bordje niet uit was, stelde hij voor om nog een eitje te bakken.... in alle geval, we hebben gelachen tot de tranen in onze ogen stonden. 

Ps als je op booking een score van 10/10 ziet staan van ons, dan hielden we ons gewoon aan onze belofte...